دەربارە
ده‌رباره‌ی ماڵپه‌ری زادی
بسم الله الرحمن الرحیم
(وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى). البقرة: 197
توێشوو هه‌ڵگرن و خۆتان بپارێزن له‌وه‌ی ببن به ئه‌رك و بار به‌سه‌ر مه‌ردوومه‌وه، چونكه باشترین توێشوو له‌خوا ترسیی و خۆپارێزییه[1].
پێناسه: زادی ڕێمان، ماڵپه‌رێكی زانستیی و سه‌رچاوه‌یی ڕه‌سه‌نێتی و نوێسازی مه‌نهه‌جی ئه‌هلی سوننه‌ت و جه‌ماعه‌ته، زمانحاڵی زانكۆی ئازادی دیراساتی ئیسلامیی (زادی)یه به‌سه‌رجه‌م قۆناغه‌كانیه‌وه.
ناساندنی به‌شه‌كانی ماڵپه‌ر:
(كوردی) ماڵپه‌رییزادی ڕێمانه به‌زمانی كوردی
(به‌شه‌كان) ئاسانكارییه‌كه بۆ زووتر ده‌ستخستنی زانیاریی و چوونه ناو به‌شی مه‌به‌ست.
(ڕێنمایی) تایبه‌ته به ڕێنماییه‌كانی زانكۆی زادی بۆ خوێندكارانی.
(ده‌نگ و ڕه‌نگ) خانه‌یه‌كه بۆ داگرتنی ووتارو وانه‌ی زانستی و ئامۆژگاریی و په‌روه‌رده‌یی مامۆستایان.
(چاوپێكه‌وتن) تایبه‌ته به دیداریی زانستی و یاداوه‌ریی له‌گه‌ڵ زانایان و زاستخوازانی ئیسلام.
(كتێبخانه) بریتییه له سه‌رچاوه‌یه‌كی وه‌رگرتنی كتێب، كه مه‌رج نییه هه‌موو كتێبه‌كانی هاوڕا بێت له‌گه‌ڵ بیرو باوه‌ڕی ماڵپه‌ری زادی، ته‌نها وه‌كو ئاسانكارییه‌كی دیراسه‌و به‌ده‌ست گه‌یشتنی كتێبه به خوێنه‌ران.
(دامه‌زرێنه‌ر) تایبه‌ته به ناساندی بونیانگوزاری زانكۆو ماڵپه‌ری زادی.
(خزمه‌تگوزاری) بریتییه له و بابه‌تانه‌ی موسڵمانان كاریان پێی ده‌بێت و نابنه بابه‌تێكی ئاسایی
(نوێترین) نیشانده‌ریی ئه‌و بابه‌تانه‌ن كه تازه له ماڵپه‌ر دانراون.
(وه‌ڵامی پرسیاره شه‌رعییه‌كان) تایبه‌ته به وه‌ڵامه نووسراوه‌كانی ئه‌و پرسیاره شه‌رعییانه‌ی كه ئاراسته‌مان كراون.
(ناوه‌ندی ندا) یه‌كه‌مین به‌شی خوێندنی زانكۆی زادییه و سێ پۆله.
(ئاماده‌یی ئامه‌د) قۆناغی دووه‌می زانكۆی زادییه و سێ پۆله.
(په‌یمانگای ئینوته‌یمییه) قۆناغی سێیه‌می زانكۆی زادییه و دووقۆناغه.
(فه‌قێیه‌تی) خوێندێكی سه‌ربه‌خۆو تایبه‌تی چڕو پڕی پێگه‌یاندی زانایانه‌و سه‌ربه زانكۆی زادییه و سێ ئاسته‌كه‌ی (سوخته‌یی) و (فه‌قێیه‌تی) و (موسته‌عیدییه).
(باوه‌ڕ) تایبه‌ته به‌و بابه‌تانه‌ی له‌به‌شی عه‌قیده ده‌نووسرێن.
(فیكری ئیسلامی) هه‌موو ئه‌و بابه‌ته ده‌گرێته‌وه له بواریی ھزریی دا ده‌نووسرێن.
(چاوپێكه‌وتن) نوێترین چاوپێكه‌وتن نیشان ده‌دات.
(ڕێنماییه‌كانی زانكۆ) نوێترین ڕێمایی نیشان ده‌دات.
(قورئانه‌وانی) هه‌موو ئه‌و بابه‌تانه له خۆده‌گرێت كه له خزمه‌ت قورئانی پیرۆزدان.
(فه‌رمووده‌وانی) هه‌موو ئه‌و بابه‌ته له خۆ ده‌گرێت كه له خزمه‌ت سیره‌و سوونه‌تدان.
(شه‌رعزانی) بریتییه له سێ به‌ش (ئه‌حكام) و (بنه‌ماكانی شه‌رع) و (ڕێسا شه‌رعییه‌كان). له‌به‌شی ئه‌حكام چه‌ندان لقی تری گرنگی بواره‌كانی ئه‌حكامه‌كانی شه‌رع جیابوونه‌ته‌وه.
(زمانه‌وانی) هه‌موو بابه‌تێكی زمان و ئه‌ده‌ب له خۆده‌گرێت.
(بانگه‌واز) هه‌موو بابه‌تێك له خۆ ده‌گرێت كه له بواریی بانگه‌وازدا نووسراون.
(مێژوو) تایبه‌ته به مێژووی موسڵمانان
(پێشه‌وایانمان) تایبه‌ته به ناساناندی زایان و پێشه‌وایانی شه‌رعناس
(ڕێكچكه‌و مه‌زهه‌به‌كان) تایبه‌ته به‌ناساناندی ڕێچكه‌و بیردۆزو مه‌زهه‌به‌كان و به شێوه‌یه‌كی زانتسی ده‌یانهێنێته به‌رباس و لێكۆڵینه‌وه.
(ڕه‌فتارناسی) هه‌موو بابه‌تێكی په‌روه‌رده‌و پاڵفته‌ی ده‌روون و ئاداب و ڕه‌وشتی ئیسلامیی روونده‌كاته‌وه.
(نوێترین كتێب) تازه‌ترین كتێب نیشانده‌دات كه له‌ماڵپه‌ره‌كه دابه‌زێندراون.
(هه‌لبژارده‌ی نووسه‌ران) تایبه‌ته به‌بابه‌تی به‌ڵگه‌داری نووسه‌رانی ئازاد
(گه‌ڕان له ماڵپه‌ر) بۆ دۆزینه‌وه‌ی هه‌ر ووشه و ده‌سته‌واژه‌یه‌ك كه له‌ماڵپه‌ری زادیدا به‌كارهاتووه.
[1] ته‌فسیری قورئانی پیرۆز، مامۆستا مه‌لا عوسمان عبدالعزیز (ڕه‌حمه‌تی خوای لێبێت)، به‌رگی: یه‌كه‌م، لاپه‌ره: 333.